SNEEK – ,,Ik heb een toepasselijke tekst”, zegt Ed Comino, ,,die slaat de spijker op zijn kop.” Hij loopt het voormalige Gaastrapand aan de Top binnen en komt weer naar buiten met een Loesje pamflet. ‘Wat als alle vrijwilligers gaan staken?’ staat er op te lezen.
,,Oh, maar dat doen we niet hoor”, reageert de dinsdagmorgengroep vrijwilligers – waarvan Renée Troostheide inspirerend bestuurslid en drijvende kracht vanaf de oprichting, er één is – lachend in koor. ,,Hè gelukkig”, reageert Ed, en hij neemt weer plaats naast Piet Haaksma aan de picknicktafel. Er wordt koffiegedronken en de laatste nieuwtjes gaan over en weer. Dan is het tijd om weer in actie te komen.
,,Vanaf dag één ben ik betrokken bij de Voedselbank Sneek”, legt Ed uit. ,,Eerst als inpakker, later werd ik uitgifte-coördinator en bestuurslid. In mijn huidige functie als deelnemerscoordinator beoordeel ik de voedselaanvragen, samen met de 5 intakevrijwilligers. We kijken naar het inkomen van mensen, wat hun uitgaven zijn, en aan de hand van een rekenformule beoordelen we dan of ze in aanmerking komen voor voedselhulp. Elke twee weken is er op vrijdag de uitgifte, om de week op dinsdag treffen we voorbereidingen hiervoor, zoals schoonmaken, producten sorteren en inpakken. Iedere vrijwilliger heeft zijn eigen kwaliteit, maar we werken hier allemaal met veel plezier en er is een grote betrokkenheid.”
,,Die is er zeker”, aldus Piet. De voormalige Sneker bakker stopte zes jaar geleden met zijn bedrijf en houdt zich binnen de Voedselbank Sneek voornamelijk bezig met de voedselveiligheid.
,,In mijn bakkerij had ik ook te maken met de hygiënecode. Bij de Voedselbank worden hieraan dezelfde eisen gesteld als in bijvoorbeeld de supermarkt. Door een afspraak met de Voedsel Waren Autoriteit mogen sommige producten over datum zijn, maar dit moet allemaal goed gedocumenteerd worden. Vlees bijvoorbeeld dat op de houdbaarheidsdatum wordt ingevroren, mag tot maximaal 2 maanden daarna worden uitgegeven. Het werk wat ik hier doe past bij de sector waar ik uitkom, toch is de Voedselbank een totaal andere wereld. Ik vraag me regelmatig af: ‘Hoe is het mogelijk?’”
En daar heeft Piet een punt. Want het is schrijnend dat in een welvarend land als Nederland Voedselbanken nodig zijn. Via diverse instanties worden mensen erop gewezen, als ze beneden een bepaalde inkomensgrens komen.
,,En er is altijd natrek”, zegt Ed. ,,We helpen deelnemers in principe maximaal drie jaar, ze moeten niet afhankelijk van ons worden. Wat doen ze er zelf aan om uit de schrijnende situatie te komen? De pakketten die we aanbieden zijn samengesteld op gezinsgrootte, zo hebben we A,B,C en D pakketten. We hebben altijd een basispakket waarin aardappelen, groente en fruit zit. We zijn daarin afhankelijk van wat bedrijven ons leveren. Groente is momenteel lastig, dus als mensen dit over hebben en het ons willen schenken, heel graag.”
,,In Oudega is er een speciale volkstuin voor de Voedselbank Sneek”, vult Piet aan. ,,Een prachtig initiatief.” Een ronde door de voorraadruimte zorgt voor het nodige kippenvel. Zo maken de speciale ‘Jarige job’ boxen grote indruk. Achter de tekst: ‘Meisje, 6 jaar’, met daarachter de verjaardatum, gaat een wereld schuil. Ed: ,,In de box zit onder andere een cadeautje voor de jarige, en bijvoorbeeld meel om een kruidkoek van te bakken, als traktatie voor klasgenootjes. Zo probeer je van zo’n verjaardag toch nog een beetje een feestje te maken.” ,,Het stemt triest, maar toch is werken bij de Voedselbank ook heel dankbaar en leuk werk”, zegt secretaris Fenna de Haan. ,,Ik maak hier één keer per twee weken schoon, en check de producten op datum. Hier zijn we heel scherp op! Om feeling te houden kom ik graag, anders weet ik niet wat er hier allemaal omgaat. Met z’n allen hebben we lol – humor is onmisbaar in dit soms schrijnende, trieste werk – en werken we als vrijwilligers fijn samen.”
,,Maar we zouden heel graag meer vrijwilligers verwelkomen”, zegt Ed. ,,Op onze site www.voedselbanksneek.nl staan diverse vacatures, de ene vraagt wat meer van mensen hun tijd dan de andere, maar er zit voor elk wat wils bij. Als mensen passie voor dit werk hebben, dan komt het goed. We hopen ooit dat we niet meer nodig zijn, maar voorlopig is dat een utopie.”
Tekst en foto Amanda de Vries
Bron Sneeker Nieuwsblad, woensdag 19 juli 2017